Bored out of my mind

Onderwerp: Bored out of my mind vr feb 28, 2014 8:33 am

Met een verveelde blik keek Chloe in haar gevulde mok. Langzaam draaide ze een rondje met het tinnen voorwerp en ze zag het goudgele vloeistof langzaam heen en weer wiegen. Zoals de golven op de zee doe. Met een gefrustreerde kreun sloeg Chloe de mok op de bar en draaide ze zich even om. Onder haar hoed vandaan scande haar ogen de omgeving. De dronken piraten in de tavern. Ze wilde de zee op. Vaste land was zo nu en dan fijn, maar ze had het wel weer gezien. De reserves aanvullen en doorgaan. Op zee waren de problemen minimaal. Het was alleen de crew en de kapitein. En die bepaalde alles. Nog een gefrustreerde kreun ging over haar lippen voordat ze de mok weer oppakte en deze aan haar mond zette. Ze nam een flink slok van de mead die erin zat.

Op zee waren haar problemen minimaal. Terwijl haar ogen opzij gingen liet ze nu een duidelijk geïrriteerde zucht horen.
'O for f*cks sake.' Mompelde ze voordat ze haar lichaam naar de jonge man draaide die langzaam maar zeker dichterbij schoof. Zijn hand leunend op de bar, want Chloe kon zien dat hij niet meer kon staan zonder ondersteuning. Blijkbaar was hij nog helder genoeg om dat zelf ook te weten.
'Zeg, schoonheid.' Het klonk gesleurd en weinig intelligent hoe dat eruit kwam. 'Wat doet een vrouw hier alleen?' Hij leunde nu met zijn bovenlichaam over de bar en keek haar met een schaapachtige grijns aan. Oh ja, haar problemen zouden ver van haar vandaan zijn op het schip. Nu ze eindelijk een kapitein had gevonden die het aan durfde om met een vrouw te varen. Chloe zag het al meteen een stuk beter in. Eindelijk een man die niet geloofde in het onbenullige bijgeloof dat vrouwen op een schip ongeluk zouden brengen. Als dat zo was dan zou elk schip waar zij op gevaren had, vermomd als man zijnde, al naar de kerkers zijn geschoten.
'O ik ben niet alleen.' Glimlachte Chloe even liefelijk. Haar hand ging naar haar heup waar ze haar zwaard aan had gevestigd. 'Ik heb zo mijn vrienden.'
'Oh, maar dat is niet nodig, lief.' Grijnsde de man verder. Zijn zwevende hand schoot richting haar binnenbeen, maar voordat hij zijn hand er daadwerkelijk had kunnen leggen greep ze die beet. ‘Ik waarschuw je, man. Als je nog als man door wilt gaan in het leven en alles los en vast kan nemen wanneer je wilt,’ Zijn blik ging naar die van haar en Chloe’s ogen stonden gevaarlijk. ‘Dan haal je die hand daar weg.’ Gromde ze op het laatst. Even leek de man het te overwegen. Langzaam trok hij zijn hand terug en Chloe liet hem gaan, maar dat was haar vergissing.
De man greep nu haar kin beet en leunde naar voren. Zijn lippen al getuit om een kus te planten op die van haar. Dan kwam hij toch van een koude kermis thuis. Voordat de man het door had lag hij op een tafel, aan stukken door de kracht van de worp en het gewicht van hemzelf, en keek hij verdwaasd naar het gezicht van de vrouw. ‘Ik waarschuwde je nog, mate.’ Siste ze en ze drukte het pistool tegen de privé delen van de man. Chloe liet het pistool wat geluid maken en de man begon zichtbaar te slikken. ‘Je laat me met rust en dan laat ik je nu gaan. Savvy?’ Om het te benadrukken drukte ze het pistool nog steviger tegen hem aan. Daarna krabbelde de man overeind en verdween. Maar niet voordat Chloe en goed gemikte schot naast zijn dronken voeten schoot.
‘Iemand anders die wilt dansen?’ Vroeg ze uitdagend in de kroeg. Toen niemand leek te reageren draaide ze zich om.
'Ik wil naar de bloody zee.'

Onderwerp: Re: Bored out of my mind zo maa 02, 2014 10:14 am

Verveeld staarde de man voor zich uit. De laatste paar dagen waren allemaal hetzelfde geweest. Hij dwaalde rond, dronk wat, wandelde weer wat en deed voor de rest niets. Gewoon omdat hij niets te doen had. Ook kon hij nergens anders naar toe en zat hij hier zo goed als vast. Hij werd dan wel gezocht door de navy, maar het stoorde hem niet. Wat hem wel stoorde was dat het niet zo spannend was als hij had gedacht. Leigh had verwacht dat hij om iedere hoek wel een ex-collega zou kunnen tegen komen die dan het gevecht met hem aan ging. Of dat hij dagelijks wel één of andere wilde achtervolging zou moeten aangaan, maar dat was niet zo. Er gebeurde niets. Leigh zat gewoon in de taverne met een fles rum en voor de rest deed hij niet. Hij voelde ook niet meteen de drang om iemand aan te spreken, want wat hij ook gedaan had. Hoe hij er ook uit mocht zien, nog steeds was hij geen fan vaan piraten en bandieten. Het was uitschot, en hij was nog steeds een man met trots. Nog steeds zag hij zichzelf als een beter persoon dan al de piraten, en dat ging ook niet veranderen.
Na een hele tijd gebeurde er uiteindelijk toch iets. Een –vermoedelijk dronken man- had een jonge vrouw aangesproken. Duidelijk wou hij meer dan gewoon een gesprek. De vrouw leek het hier echter niet eens mee te zijn. Leigh had enkel in stilte naar het tafereel zitten kijken. Hij had er een prima zicht op vanaf de tafel waar hij zat. Hij kon alles zien zolang dat er niemand in zijn weg besloot te lopen. Het was grappig om te zien hoe de man probeerde om de vrouw te kussen. Helaas was het mislukt. De arme stakker kreeg zelf een pistool op hem gericht. Sommige mensen konden werkelijk zo zielig zijn. Weer nam de man maar een slok van de rum die hij voor zich had staan. Ondertussen werd er een schot gelost. Leigh moest niets eens zien om te weten waar het vandaag kwam. Terwijl dat verschillende mensen ineens ophielden met praten en verrast toekeken naar het meisje bleef Leigh gewoon rustig zitten. Net alsof dat er niet gebeurt was. Het feit dat er geen mensen riepen of schreeuwde wilde zeggen dat er niemand dood was. Wat een zonde. De man had graag het bloed willen zien dat zich traag over het hout zou verspreiden. De mensen die in paniek naar buiten renden, en andere die zo lomp waren om zich ermee te bemoeien. Degene die zich bemoeide waren degene die het nog erger maakte. Erger maar beter. Er zouden dan nog meer doden vallen en nog meer gewonden. Eén grote chaos zou dan ontstaan en het zou als muziek in zijn oren klinken. Bij de gedachten alleen al kwam er een glimlach op de man zijn gezicht. Een rij glanzende, rechte tanden werd daarbij zichtbaar. Enkel aan zijn tanden al kon je zien dat de man niet altijd zo leven had gehad. Zijn uiterlijk mocht nu wat verwilderd zijn, zijn tanden verraden nog steeds dat hij het beter had gehad. De stem van de vrouw vulde voor één keer nog de ruimte, en daarna was ze stil. Enkele mensen bleven na fluisteren maar uiteindelijk ging alles weer gewoon verder. Leigh kon het niet laten om een duidelijke zucht te laten horen. Hij had gehoopt op wat actie, maar het enige wat hij had kunnen dan was erover nadenken.
Uiteindelijk stond de man recht. De fles rum die ondertussen zogoed als leeg was duwde hij in de handen van de eerste de beste persoon en vervolgens liep hij naar de vrouw toe. Leigh schoof één van de andere stoelen naar achter en zette zich neer. Hij leunde naar achter tegen de rugleuning en één arm legde hij bij op de rugleuning. Zo keek hij rustig naar de vrouw. ‘Met het verkeerde been uit bed gestapt of ben je altijd zo aardig voor je omstanders?’ zei Leigh met een accent dat duidelijk te horen was. Een grijns sierde ondertussen zijn gezicht.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind ma maa 03, 2014 7:11 am

Toen er niemand had gereageerd op haar uitdagende toon had Chloe even opgelucht adem gehaald. Toch nog wat van rust. Maar de rust was van korte duur. Blijkbaar was er iemand die het nodig vond om naar haar toe te komen. Chloe weigerde haar blik naar de man toe te gaan. Een stoel naast haar werd achteruit geschoven en de gedaante ging er op zitten. Nee, nee, nee. Hier had ze dus geen zin in. En tot overmaat van ramp begon te man naast haar ook nog te praten. ’’Met het verkeerde been uit bed gestapt of ben je altijd zo aardig voor je omstanders?’’
Ze kon horen dat hij uit Engeland kwam. Nu had Chloe niets tegen Britten op zich, maar ze had een grote hekel aan de Britse Navy. Ze draaide haar hoofd nog steeds niet helemaal om. Vanuit haar ooghoeken keek Chloe richting de man, haar hoofd slechts een klein beetje gekanteld. Ze kon zijn gezicht zien en een beetje van zijn houding. Chloe merkte op dat zijn stem rustig was en dat zijn houding er relaxed uit zag. Iemand zou eigenlijk twee keer moeten nadenken voordat hij een chagrijnige vrouw zou aanspreken.
Chloe liet een geïrriteerde kreun horen. Waarom begon die man tegen haar te praten? Toch kon ze het niet laten om te reageren. Deels omdat ze toch niets beters te doen had.
‘Als iemand meteen mijn broek in wilt duiken, ja dan ben ik altijd zo aardig tegen omstanders.’ Legde Chloe uit terwijl ze zich nu half omdraaide en haar arm op de bar legde. ‘Ben jij altijd zo vervelend richting omstanders? Ik dacht dat mijn houding en stem al heel duidelijk hadden gemaakt dat ik geen omstanders nodig heb.’
Als blikken konden doden, dan was deze man al twee keer gestorven. Het was toch niet te geloven dat sommige mensen de ‘’subtiele’’ opmerkingen en hints niet kon zien. Chloe’s ogen gingen nog even naar de dronken man die weg was gestrompeld na haar schot. Zijn ogen gingen nog een keer naar die van haar, maar zodra de blik beantwoord werd dook hij snel weg en verdween hij naar buiten.
‘Dus, wat moet je van me?’ Vroeg Chloe nu terwijl haar blik weer naar de man voor haar ging. Ze herkende hem niet en had hem tot dusver nog nooit gezien. Hij zag er niet uit als een piraat of überhaupt als een zeeman. Terwijl hij sprak zag ze de witte rij tanden. Het was in ieder geval geen arme man, want die hadden nooit zulke knappe tanden. ‘Wil jij soms ook dansen? Het zal wel zonde van mijn kogels zijn.’ Bromde Chloe daarna. Ze gebaarde afwezig naar de barman dat ze nog meer drank wilde en de barman zette een fles met rum voor haar neer.
Ze nam een slok van haar drinken en zette daarna met een klap de fles neer. Haar andere hand was langzaam naar haar zwaard gegaan die op haar zij rustte.
‘Dus, ik vraag het nog een keer zodat je me met rust kan laten: Wat moet je van me?’ Chloe’s stem klonk gevaarlijk laag. Een verkeerd antwoord zou haar niet bevallen.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind ma maa 03, 2014 7:52 am

De vrouw leek er niet blij mee te zijn toen dat hij zich bij haar had neergezet. Jammer voor haar, hij ging niet weg. Hoe kwaad ze ook zou gaan kijken, zij maakte hem niet bang. ‘Daar heb je gelijk in.’ bekende Leigh. Het was wel waar dat de man uit was op zaken die niet iedereen wou. Daar moest hij haar gewoon gelijk in geven. Toch was het gelukt om aan de hand van zijn opmerking een gesprek te starten, en dat was alles wat op het moment telden. Om het zichzelf nog wat gemakkelijker te maken legde Leigh zijn beide benen op een andere stoel. Hij had net niet zien benen op de tafel gelegd. Dat zou wel het geval zijn geweest als er geen stoel meer vrij was. Uiteindelijk werd Leigh bestempelt als vervelend, en meteen trok hij een wenkbrauw op. ‘Ik zie mezelf niet meteen als vervelend.’ zei hij. Je kon hem veel noemen, maar zelf vond hij zichzelf verre van vervelend…maar misschien dat niet iedereen er zo over dacht. De vrouw wou het liefst alleen zijn maar Leigh gunde dat haar niet. Hij vermaakte zich prima op het moment, dus waarom zou hij haar nu ineens met rust willen laten? Bij nader inzien zorgde dat er wel voor dat hij in de ogen van de vrouw vervelend was. Dat was dan haar probleem maar.
Een grinnik was te horen toen ze vroeg of hij wou dansen. Natuurlijk niet echt dansen, maar hij wist wat ze bedoelde. Leigh kon het enkel niet laten om bij dat voorstel zacht te grinniken. ‘Pas op met wie je uitdaagt, vroeg of laat daag je de verkeerde persoon uit.’ een grijns werd nu zichtbaar terwijl hij haar met zijn helder blauwe ogen voor enkele seconden strak aan keek. Nadien wende hij terug zijn blik af om gewoon rond te kijken. Met die waarschuwing doelde hij ergens op zichzelf. Hij was nu eenmaal niet de persoon waar je graag ruzie mee wou hebben. Vanuit zijn ooghoeken keek Leigh haar aan toen ze de fles met een klap op de tafel had gezet en haar hand naar haar zwaard bracht. Ze deed het vast om te laten zien dat ze niet enkel een pistool had. Goed voor haar. Nog steeds was het haar niet gelukt om hem onder de indruk te laten zijn. Als ze dat wou doen moest ze met iets heel anders afkomen. Van het zwaard gleed zijn blik naar de ogen van de vrouw. ‘Rustig darling, ik heb helemaal niets van je nodig.’ zei Leigh uiteindelijk. Voor even glimlachte hij voor dat hij de fles van de vrouw over nam. Hij nam zelf een slok voor dat hij de fles weer op de tafel neer zetten en naar de vrouw toe schoof. ‘Misschien enkel gezelschap.’ als ze van plan was hem aan te vallen, of haar zwaard te trekken dan moest ze dat doen. Zijn eigen zwaard hing onder de lange leren jas die hij aan had, net zoals het pistool. ‘Zie het zit zo. Ik ben hier nog maar net en ken niemand. Het kan nooit kwaad om connecties te hebben.’ Leigh keek de vrouw nu weer aan. Zijn vingers had hij in elkaar gehaakt en vervolgens op zijn buik gelegd.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind ma maa 03, 2014 8:14 am

Bij het woord ‘darling’ begon Chloe met haar ogen te rollen. Fijn, ze had een grapjas bij zich. Het leek er ook op dat hij haar waarschuwde. Voor zichzelf misschien? ‘Ik moet die persoon nog tegen komen. ’ Zei ze tegen de man. Ze nam haar drinken terug en nam nog een slok. ‘Nog nooit ben ik iemand tegen gekomen die dacht mij aan te kunnen. Ondanks dat ik een vrouw ben.’ Ze nam nog een slok. ‘De meeste mannen komen hebben verkeerd gedacht als ze mij dachten aan te kunnen.’ Chloe staarde man even aan. Zijn houding was veranderd en hij leunde nu met zijn handen op zijn buik op twee stoelen. Zijn voeten op de één en zijn kont op de ander. Chloe besloot om tot op zekere hoogte zijn houding te kopiëren. Haar rug leunde nu tegen haar rugleuning aan en ze zakte wat onderuit. Het was duidelijk dat de man niet onder de indruk was van haar zwaard. Hij zou niet de eerste zijn. Voor sommigen was het aanraken van haar zwaard al genoeg. Chloe wist dit en greep dan ook graag naar dit middel, maar soms kwam ze een wat koppigere persoon tegen.
Zoals de man voor haar in dit geval.
‘Als jij niets nodig hebt, mister, waarom zou ik u dan mijn gezelschap geven?’ Vroeg Chloe op haar beurt nadat hij duidelijk had gemaakt niets van haar nodig te hebben. ‘Als twee zielen niets van elkaar nodig hebben, dan lijkt mij een gesprek niet productief.’ Ze greep de fles rum beet en wilde net op gaan staan om haar weg te vervolgen toen hij uitleg gaf over zijn benadering.
’’Het kan nooit kwaad om connecties te hebben.’’ Hierop begon Chloe te lachen. Een echt gemeende lach dit keer. Vermaak ten top, in haar ogen.
‘Ik denk niet dat jij weet wie ik ben. Jij bent inderdaad nieuw, dat laat je duidelijk zien. Ik vermoed dat jij ook niet zoveel op zee heb gezeten.’ Lachte Chloe terwijl ze terug zakte op haar stoel. Haar ogen stonden even vermaakt, maar al snel werd haar blik weer serieus. Chloe leunde nu licht voorover en vouwde haar handen in elkaar terwijl ze op de bar leunde.
‘Over het algemeen wilt niemand een connectie van mij zijn.’ Mompelde ze serieus en haar blik werd wat duister. ‘Ik ben niet je standaard vrouw, mate.’ Waarschuwde ze hem. Het was waar. Het had even geduurd, maar Chloe had een naam voor zichzelf weten te maken. Al was zij niet de eerste vrouw die dat had gedaan. Een landgenoot van haar had al eerder naam gemaakt door openlijk als vrouw de piraterij in te gaan. Het haar leven te maken. In het begin had Chloe het idee van piraterij verworpen en veracht. Waarom zou ze ooit dat leven willen hebben? Maar nadermate ze met de piraten optrok – eerst als gevangene en later als crew lid – begon ze te begrijpen waarom het leven als piraat zo aantrekkelijk was.
Het gaf een vrijheid met zich mee die zoveel mensen zo graag wilde. De kosten waren hoog: kans op ophangingen, voortdurend opgejaagd worden en de gevaren die het varen op zee met zich mee bracht. Echter, de opbrengsten waren zoveel beter: een goed gevulde buidel na een succesvolle overvaller, de bekendheid die het werft, de naam die volwassen mannen angst kan aan jagen en natuurlijk de vrijheid om te doen en laten wat je wilt, zonder aan iemand verantwoording af te leggen. Haar naam begon te verspreiden. Mannen begonnen te beven van angst als ze haar naam hoorde. De Ierse die zich niet onderdeed aan de mannelijke piraten.
‘Pas op met wie je connecties wilt maken, mate.’ Chloe keek met waarschuwende ogen naar de man. ‘Straks kom je iemand tegen waar je niet mee geassocieerd wilt worden, bijvoorbeeld met mij: Chloe O’Neal. ’ Langzaam leunde Chloe weer achterover.
‘Dus, nog een keer. Wat wil je van me, mate?’

Onderwerp: Re: Bored out of my mind ma maa 03, 2014 8:51 am

De vrouw had zichzelf ook verzet zodat ze zelf ook meer onderuit gezakt kwam te zitten. ‘Nog nooit? Ik zou je wel aan kunnen.’ In vergelijking met veel mannen had hij net iets meer ervaring met zwaarden. Hij sloeg niet gewoon in het rond in de hoop iets te raken. Hij had les gekregen, echt gevochten en had zo flink wat ervaring opgedaan. ‘Als ik mij niet vergis praat je nu tegen mij en hou je mij dus gezelschap. Het lijkt erop dat je mij al geeft wat ik wou.’ antwoorden de man simpel. Toen dat Leigh het had over connecties begon de vrouw spontaan te lachen. Het enige dat Leigh kon doen was haar vragend aankijken. Volgens haar had hij nog nooit op zee gewerkt. Hij had op zee gewerkt, alleen niet zo vaak.
‘Ho maar ik heb op zee gewerkt, enkel hielde ze mij liever op het land.’ Leigh was gewoon nooit de persoon geweest om op zee te zetten. Hij verveelde zich daar veel te snel. Er was niets te zien en ook helemaal niets te doen. Je vaarde rond op je schip in de hoop misschien een ander schip tegen te komen of land. Niets waar de man zich in interesseerde. De enkele keren dat hij de zee was opgestuurd had hij laten merken dat hij het niet leuk vond. Er was bijna niets met hem aan te vangen. Hij liep maar wat heen en weer over het schip, mompelde wat tegen zichzelf en negeerde elke opdracht die hij kreeg. Wel vaker had hij toen gezegd dat hij dood ging van de verveling. Daarom dat ze hem op het land hielden. Daar luisterde hij wel en liet hij merken dat hij een goede zwaardvechter was. Tot hij natuurlijk besloot om er een chaos van te maken. Hoe dan ook, op land was er veel meer te zien en veel meer te doen. Je werd niet verplicht om heel de tijd op een schip rond te wandelen zonder dat je werkelijk wat nuttigs kon doen. Uiteindelijk zei de vrouw nog dat mensen haar niet als connectie wilden hebben. ‘Dan hebben we toch iets gemeen.’ de man kon zich niet inbeelden dat er nog iemand was die een connectie wou hebben met hem. Toch zeker niemand die hem kende en iets of wat gezond verstand had.
Chloe O’Neal. Zo had de vrouw zichzelf voorgesteld. Nadenkend keek Leigh haar aan. Haar naam had hij al eens ergens gehoord of gelezen maar hij kon niets meteen plaatsen waar dat was. Het was nu ook niet gek. Hij had al met veel piraten te maken gehad. Toch kwam deze naam hem bekend voor. ‘Zoals ik al eerder gezegd heb, ik wil helemaal niets van je.’ herhaalde Leigh. Kon ze nu echt niet geloven dat hij niets van haar nodig had. Hij verveelde zich gewoon, en daar hield het mee op. ‘Maar om mezelf ook voor te stellen, ik ben Leigh Scott.’ onder zijn ex-collega’s van de Navy was hij waarschijnlijk niet iets bekender dan onder de piraten. Zo iets kreeg je natuurlijk wanneer je besluit om een groep waar jij de leiding over hebt uit te moorden. Je verraden je eigen collega’s maar het was toch zeker niet zijn schuld geweest dat hij werd opgezadeld met een bende idioten?
Uiteindelijk leek de man haast een moment van helderheid te hebben. Hij wist namelijk weer waar hij haar naam had gehoord. Meteen zette Leigh zich terug wat rechter. ‘Ik weet wie jij bent. Chloe, een vrouwelijke piraat die crew lid is van de Jackdaw.’ zelf had hij nog niets met die crew te maken gehad, maar hij had al wel over hen gelezen en van hen gehoord.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind wo maa 05, 2014 4:46 am

‘Aye.’ Antwoordde Chloe op haar beurt. Ze was inderdaad lid van de crew van de Jackdaw. ‘Derde stuurman om precies te zijn.’ Mompelde ze. Om eerlijk te zijn was Chloe vooral al verbaasd geweest de captain Edward Kenway had besloten om haar aan boord te nemen.
De vorige schepen waar ze voor een plaats hadden gevraagd hadden haar afgewezen. Angstig om een vrouw aan boord te nemen. En niet alleen vanwege het bijgeloof. De man heette dus Leigh en hij was wat rechter op gaan zitten nadat hij een briljante ingeving had gehad van wie ze was.
Chloe zelf bleef wat achterover geleund, maar haar ogen hielden de man nu nauwlettend in de gaten. Het was meestal geen goed teken als iemand rechter op ging zitten wanneer iets door drong.
‘En van jou heb ik ook wel gehoord, Leigh.’ Zei ze.
Hij kwam van het soort mannen waar Chloe liever niet mee om ging, ondanks haar eigen onverschrokken verleden. Nee, het lag bij het feit dat hij lid was geweest van de Britse navy voordat hij eruit geschopt werd.
‘Eigenhandig je groep volgers van kant gemaakt, heb ik gehoord. Geen slim idee als je op een missie bent voor de kroon.’ Het laatste woord spatte Chloe er bijna uit. Afwezig wreef ze met hand over haar jas, te hoogte van haar onderarm. Even liet ze een humorloze lach horen.
‘Ik weet wat jullie soort denkt over ons piraten.’ Vervolgde ze. ‘Maar zelfs wij zijn niet zo harteloos om onze medegenoten om te brengen op een eiland. Tenzij ze het er naar hebben gemaakt natuurlijk.’ Dit soort mannen waren nog lager dan het rot waar zij als piraat voor uit werd gemaakt. Zelfs met dit soort schoften wilde piraten zich niet mengen. Je liet je kameraden niet stikken. En de dood werd alleen betaald als men hen had verraden.
‘Verraad wordt bij ons niet getolereerd, mate.’ Waarschuwde Chloe hem nu. Ze bracht haar gezicht nu dichter naar die van hem. ‘Je zult hier geen vrienden of bondgenoten vinden. ’

Onderwerp: Re: Bored out of my mind wo maa 05, 2014 8:12 am

‘Ik kon er ook niets aan doen dat ik met een stelletje idioten opgescheept zat? Ze zouden hun eigen hoofd nog vergeten moesten ze alleen zijn. Met zo’n mensen kon ik gewoon niet werken. Vragen, vragen en nog meer vragen! Het was verschrikkelijk.’ zei de man zonder dat hij Chloe aan keek. Leigh begon al gefrustreerd te geraken enkel doordat hij eraan dacht. De reden dat hij al die mensen de dood had in gejaagd was omdat ze vervelend waren, een andere reden had hij niet. Het was niet dat hij door iemand gedwongen werd, of dat hij geen andere keus had gehad. Nee, de groep had hem gewoon geïrriteerd en dat was hen zwaar komen te staan. ‘De wereld is beter af zonder hen.’ zei Leigh vervolgens nog schouder ophalend. Het was een groep geweest van toch zeker 6 man, dat wilde dus zeggen dat er alweer 6 idioten minder op de wereld leefde. Toen ze begon over ‘soort’ kon Leigh zich gewoon niet in houden. Hij schoot voor kort in de lach. ‘Wij zijn ook maar mensen. Het is niet omdat onze alliantie anders is dat we een heel ander soort wezen zijn.’ op het deel dat nadien volgde had hij niet meteen een antwoord. Was hij harteloos? Gewoon omdat hij enkele mensen had vermoord? Nee, hij was niet harteloos. Er scheelde misschien wel iets met hem, niet dat hij dat luidop zou toegeven, maar hij was niet harteloos. Chloe boog uiteindelijk dichter naar hem toe, en Leigh kon dus eigenlijk niet anders dan haar recht aankijken. Dat waren leuke woorden om te horen. Precies degene waar hij al die tijd al naar opzoek was. Niet dus. ‘Je ziet het verkeerd, ik heb niemand verraden, ik heb iedereen enkel een grote gunst gedaan door die groep te doden. We waren toch beter af zonder hen.’ op zijn gezicht was er geen enkele emotie af te lezen. Hij keek haar enkel strak aan en het was zo goed als onmogelijk om hem nu te pijlen. ‘En wie zegt dat ik vrienden of bondgenoten zoek?’ tijdens het spreken legde hij duidelijk de nadruk op de ‘vrienden’ en ‘bondgenoten. Hij kantelde zijn hoofd een tikkeltje en keek haar vragend aan.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind do maa 06, 2014 2:33 am

‘Jij zegt dat de wereld beter af is zonder hen. Dat je iedereen een grote gunst hebt gedaan.’ Mompelde Chloe behoedzaam. Ze zag dat het hem weinig deed als hij over de daad praatte. Er was wel een frustratie geweest toen hij het over de groep had. Echte frustratie om, in Chloe’s ogen, helemaal niets.
‘En dat jullie beter af waren zonder hen, maar kun je hetzelfde zeggen voor hun familie?’ Haar ogen vernauwde zich even gevaarlijk. ‘Kun je zeggen dat hun familie ook beter af zijn zonder die ‘’idioten’’. Zou je de familie kunnen vertellen dat je hun vader, broer of geliefde hebt omgebracht enkel omdat ze vragen stelde?’
Chloe leunde weer achterover en staarde man strak aan. ‘Misschien kun je hetzelfde over ons piraten zeggen. Jullie vermoorden om de haverklap mensen.’ Even snoof ze afkeurend. ‘Maar het verschil zal hem zitten in het feit dat de Navy weet dat hun leven in gevaar is het op moment dat zij een zwarte vlag in het oog krijgen. Dan weten ze dat er gevochten moet worden voor hun leven. Dat zouden ze niet hebben verwacht wanneer ze met een bondgenoot, iemand van hun eigen groep, mee gingen.’
Hij reageerde ook op haar waarschuwing. Dat hij geen vrienden en bondgenoten zocht en Chloe liet een klein glimlachje zien.
‘En toch zoek je connecties.’ Begon ze om zijn eigen woorden tegen hem te gebruiken. ‘Je zoekt dus wel degelijk iets.’ Nu leunde ze weer naar voren terwijl ze een muntstuk op de bar legde voor de barman. ‘Het zit niet in de natuur van een mens om compleet alleen te zijn.’ Mompelde ze hem toe. ‘Eens zal je iemand nodig hebben die op je let. Eens kun je het niet meer alleen af. Wanneer alles donker en duister is.’ Het was misschien een lage streek, maar Chloe had vernomen wat ze hem hadden aangedaan. ‘Wanneer je weer in het nauw zit.’ Haar gezicht was ondertussen tot naast zijn oor gekomen en het was nu slechts een lichte fluistering.
‘Je zoekt iets, lad. Of je nu weet wat het is of niet. Je zoekt gezelschap. Anders was je niet bij mij komen zitten.’ Ze liet een kleine glimlach doorschemeren in haar stem. ‘Maar ik kan je garanderen, als mensen weten wat jij hebt gedaan.’ Haar stem was nog zachter. Ze wilde hem haast uit de tent lokken. ‘Als men weet wat voor stommiteiten jij hebt uitgevreten, omdat je zelf te achterlijk bent om je eigen emoties en gedachten onder controle te hebben …’ Haar ogen gingen eventjes naar zijn gezicht. ‘Dan blijf je alleen.’

Onderwerp: Re: Bored out of my mind do maa 06, 2014 3:29 am

Leigh had geen problemen met dit onderwerp. Het kwam vermoedelijk omdat hij ook geen spijt had van zijn daden. Hij voelde geen schuldgevoelens omdat hij die ook niet had. In zijn hoofd klonk het alsof hij het juiste gedaan had. Niet dat hij zei dat wat hij gedaan had goed was. Dat iedereen zo iets moest doen en dat hij goed was, maar het was het juiste geweest. Zijn daad was tegen de wet in, het was slecht, maar hij beschouwde het nog steeds als goed. Chloe leek het er niet mee eens te zijn. Hij verwachte ook niet dat ze het er mee eens was. Niemand was het ooit met zijn gedachten gang eens, en het was frustrerend. Toen ze zijn woorden wat herhaalde knikte Leigh om het te bevestigen. Hij had iedereen een grote gunst gedaan. Uiteindelijk ging ze over op de familie en de man rolde met zijn ogen. Weer ging hij meer onderuit gezakt zitten met zijn benen op de andere stoel. ‘Ik zou het hen kunnen vertellen ja, ze komen er uiteindelijk toch overheen. Het is een fase van verdriet en pijn en dan snappen ze dat het goed is dat ze weg zijn.’ wat Chloe probeerde te bereiken met dit gesprek wist hij niet. Als ze ervoor probeerde te zorgen dat hij zich schuldig zou gaan voelen mocht ze nog lang proberen. Om de één of andere reden had hij zich nog nooit echt schuldig gevoeld om iets. Leigh keek haar weer aan, maar zei niets over het volgende. Dat was de reden dat het hem ook was gelukt. De mensen die met hem mee waren gestuurd hadden niets verwacht. Het was een verassing geweest en ze hadden zich niet kunnen voorbereiden. Vanaf het moment dat Leigh de eerste twee al had vermoord hadden ze het nog maar pas door gehad. De eerste die nadien volgde was bezig geweest met het pakken van zijn zwaard maar was te laat. Na de eerste drie schoten er nog drie over. Deze hadden wel hun wapen kunnen pakken en waren wel in de aanval gegaan. Het eindigde met een gevecht van één tegen drie, maar Leigh was er met enkele sneeën van af kunnen komen voor dat hij gevangen werd genomen.
Chloe begon over het feit dat hij connecties zocht. Dat hij wel opzoek was naar gezelschap ook al zei de man van niet. ‘Ik heb niemand nodig die op me let.’ Antwoorden hij zonder dat hij haar aan keek. Ze had wel gelijk, maar hij ging het niet toegeven. Hij gaf zich niet graag bloot aan andere mensen. Als hij zou zeggen dat hij inderdaad iemand nodig had zou het een zwakte van hem kunnen worden. Het zou dan tegen hem kunnen worden gebruikt. Vanuit zijn ooghoeken keek Leigh opzij naar Chloe toen ze dichterbij kwam. Uiteindelijk draaide hij zijn hoofd toch naar haar om. Tussen haar hoofd en het zijn waren nu maar enkel centimeters ruimte. ‘Noem mij nog één keer achterlijk en ik verzeker je dat je hier niet heel buiten gaat komen.’ Zijn stem was kil en zijn ogen waren strak gericht op die van haar. Ieder woord dat hij zei meende hij. Terwijl dat hij daarstraks nog aan het glimlachen was, was daar nu niets meer van te zien. Ze had echter wel gelijk. Niemand zou hem vertrouwen als ze wisten wat hij gedaan had. Niemand zou zelf maar in zijn buurt willen komen. Dat was dan goed voor hen. Dan bleven ze maar uit zijn buurt. Het was beter dan voor zijn voeten lopen. Dan bleef hij maar alleen.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind do maa 06, 2014 3:54 am

Chloe wist dat ze gelijk had. Dat wist ze al voordat ze de zinnen had uitgesproken. Hoewel zijn ogen en stem zo kil waren dat ze als ijs konden aanvoelen en rillingen konden veroorzaken, kon Chloe alleen maar een veelbetekende glimlach op haar gezicht toveren.
Een glimlach die hem vertelde: Ik weet dat ik gelijk heb en dat weet jij ook!
De vrouw leunde nu weer achterover in haar stoel. Ze toonde geen angst bij deze bedreiging. Nee, ze ging zelfs een stapje verder.
‘Ha, jij denkt dat ik er niet heel uit kom?’ Lachte ze nu openlijk. ‘Je bent nog achterlijker dan ik dacht.’ Grijnsde ze nu. ’Als jij denkt dat ik zomaar neer ga en geen partij ben tegenover jou.’ Ze moest zo hard lachen dat er bijna een traan uit haar ooghoeken verdween.
‘Leigh, jij bent niet de enige die training heeft gehad.’ Chloe stond nu langzaam op van haar stoel. Ze grabbelde in haar zak en toverde er een goudstuk uit en gooide die naar de barman. Ondanks dat ze geen drank meer had besteld.
Nee, als het tot een gevecht zou komen dan zou dit alvast een deel van de schade kunnen dekken. ‘Geef maar toe, Leigh. Je hebt mensen nodig.’ Ging Chloe verder terwijl ze een hand op haar zwaard legde. ‘De eenzaamheid heeft aan je gevreten, maar ook hier zul je geen rust vinden. De stemmen in je hoofd zullen je enige gezelschap zijn. Uitschot zoals jijzelf verdienen het niet eens om hier te zijn.’
Haar grijns werd alleen maar groter.
‘Je zult alleen blijven, Leigh. Of je dat nu wilt of niet.’

Kort na die zin draaide Chloe zich met een ruk om. Ze had genoeg van de man. ‘Je kunt tegen jezelf blijven liegen, maar daar schiet je niets mee op.’ Schreeuwde ze nog over haar schouder. ‘De waarheid komt eens boven water. Eens zul je zo wanhopig zijn.’ Ze grijnsde. ‘En dat is je echte zwakte.’ Mensen gingen haar uit de weg zodra ze langs liepen. Zelfs de meest dronken mannen hadden gezien dat wat Chloe had gedaan niet slim was.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind do maa 06, 2014 4:39 am

Ook al had Chloe gelijk, ze ging het niet te horen krijgen. In ieder geval ging Leigh haar geen gelijk geven. Alleen zijn maakte hem niet uit. Hij was nu alleen, was hiervoor alleen en was altijd al alleen geweest. Nu echter meer dan vroeger maar toch. Zo kon hij prima leven. Hij had niemand nodig. Of dat was wat hij zichzelf altijd wijs maakten. Leigh moest zichzelf zo opstellen tegen anderen om niet zwak over te komen. ‘Heb jij oren aan die kop van je staan?’ ze was goed op weg om hem gefrustreerd te krijgen, kwaad zelfs, maar op dat moment kon hij zich nog licht inhouden. Het was nooit zijn bedoeling geweest om hier een hele drama show te gaan geven, maar zij gaf hem geen keus. ‘Ik heb nooit gezegd dat je zwak bent en ik onderschat je ook niet.’ zei Leigh. Toen dat Chloe had besloten om te vertrekken bleef de man op zijn stoel zitten. Hij zou haar niet tegen houden. Dat ze maar weg ging. Het was één grote fout geweest toen dat hij had besloten om bij haar te komen zitten. De enige reden dat hij dat gedaan had was omdat hij zich dood aan het vervelen was. Bij nader inzien was hij beter blijven zitten waar hij had gezeten. ‘Wel, bedankt voor de informatie waar ik niet om gevraagd hebt.’ Leigh had zijn ogen wat dichtgeknepen en keek geïrriteerd naar de vrouw. Ze moest weg gaan. Nu. Als ze nu niet weg ging zou ze het alleen maar erger gaan maken dan het al is. Dan zouden er meer slechtoffers vallen dan nodig zou zijn. Toch deed ze dat niet en vond ze het nodig om in plaats daarvan nog één opmerking te geven. Eén opmerking die er net teveel aan was.
Leigh stond snel op en in dezelfde beweging had hij zijn pistool boven gehaald en hield die op Chloe gericht. De stoel waar hij op zat viel achterover de grond op. Zonder een moment te twijfelen schoot hij dan ook. Of ze geraakt werd hing af van haar reflexen. Het was in ieder geval niet zijn beste idee ooit om hier ruzie te gaan maken, laat staan hier te vechten. Leigh was juist naar Nassau gegaan omdat hij hier minder zou opvallen. Het was bedoeld als een soort schuilplaats maar wat had hij zelf verwacht? Dat hier niets ging gebeuren? Nee, hij had enkel gedacht dat het iets langer ging duren. Hij zag die echter niet als zijn schuld. Chloe had hem zover gedreven door hem bijna uit te dagen met haar woorden. Met zijn vrije hand trok hij ook zijn zwaard erbij. Mensen in zijn buurt gingen opzij, en het was maar beter ook. Niemand moest zich nu gaan moeien, anders zou het slecht aflopen met hen. ‘Jij moet niet over mij praten alsof je mij kent!’ siste Leigh tussen zijn tanden door.

Onderwerp: Re: Bored out of my mind vr maa 07, 2014 9:05 am

Het kwam doordat Chloe nog wat wilde schreeuwen naar de man dat ze de glinstering van zijn pistool zag en opzij wist te stappen. Als ze over haar schouder had gekeken en als ze niet opzij had gestapt was het schot dodelijk geweest. Nu scheerde de kogel langs haar zij. Haar jas was gescheurd en te voelen aan de brandende pijn ook haar huid.
‘Shit!’ Siste ze tussen haar tanden door terwijl haar hand naar de wond schoot. Toen ze haar vingers erover heen liet gaan voelde ze de warmte en nattigheid. Ze hoefde niet te raden wat het was. Haar vingers waren rood gekleurd toen ze deze terug had getrokken.
‘Ik was nog aardig, mate.’ Ze bleef naar de man kijken terwijl ze haar jas uit trok. Haar ogen gingen naar het gat wat de kogel had gemaakt. ‘Oh for fucks sake! Ik wilde deze zo lang mogelijk bewaren!’ Snauwde ze. Ondertussen trok ze haar eigen pistool en zwaard. Ze beet op haar lip om te voorkomen dat ze geluid zou maken.
De wond deed meer pijn dan ze had verwacht, ondanks dat het een schot was geweest wat uiteindelijk langs haar heen schoot in plaats van in haar. De kogel had huid geraakt, maar het was niet ver genoeg naar binnen geweest om diep de huid en het vlees in te boren.
Ze was vaker beschoten en vaker gewond geraakt. Iets was ze liever voorkwam.
‘Ah, maar ik hoef je niet te kennen.’ Zei Chloe schamper. ‘Je hebt jezelf al bloot gelegd met deze actie. Je hebt mij mijn gelijk al gegeven!’
Haar pistool was al geladen en deze had ze opgeheven. Langzaam zette ze een stap vooruit. Het barmeisje liet even een geschrokken geluid horen toen ze de blouse van Chloe zag. Deze begon rood te kleuren en Chloe wist dat Leigh dit kon zien. Iedereen kon het zien.
‘Je bent wel een lage, bange rat als je mij met je pistool aanvalt. Een aanval van achteren. Laf noem ik dat!’
Ze haalde de trekker over, maar in plaats van dat ze op Leigh richtte, schoot ze tegen het pistool van de man. De kogel moest enige schade hebben gedaan aan het apparaat.
‘Je vecht als een mietje, terwijl je een man claimt te zijn!’ Snauwde Chloe. Ze liet haar pistool nu vallen en greep naar het tweede zwaard aan haar andere zij. Achter haar hoorde ze nog meer zwaarden uit hun schede gaan. Een korte blik naar achteren liet zien dat er op zijn minst twee mannen hun eigen zwaard hadden getrokken. Ze herkende ze slechts als mede piraten. Op welk schip ze werkzaam waren wist ze niet, maar het deed haar goed om te weten dat ze vrienden had bij dit stelletje ongeregelde.
‘Dit is mijn gevecht!’ Snauwde ze hen toe. Het zorgde ervoor dat de mannen op afstand bleven, maar ze borgen hun zwaard niet op. ‘Ik geef je een laatste kans, Leigh. Berg je zwaard op en verdwijn.’ Ze keek hem waarschuwend aan. ‘Je hebt mijn humeur al dusdanig vernageld met alleen je aanwezigheid. Tart mijn geduld niet nog verder!’